Een wolfskies bij het paard is een kleine rudimentaire kies die voor de eerste echte kiezen in de mondholte van het paard kan voorkomen. Rudimentair betekend ‘onontwikkeld’, gedurende de evolutie is deze kies zich steeds minder gaan ontwikkelen waardoor deze tegenwoordig nog wel in de mondholte aanwezig is maar geen functie meer heeft. Een wolfskies komt indien aanwezig in de eerste 6 tot 18 maanden door, worden voornamelijk in de bovenkaak gezien maar soms ook in de onderkaak. De kiesjes worden op jonge leeftijd regelmatig in de mondholte gezien. Wanneer het wisselen van de eerste kiezen begint (op een leeftijd van 2,5 jaar), zien we dat tijdens dit wisselen ook de wolfskiezen los komen en uit de mond vallen. In sommige gevallen liggen de kleine kiesjes te vlak onder het tandvlees waardoor ze niet doorkomen maar als een verdikking onder het tandvlees voelbaar zijn, in dit geval spreekt men over blinde wolfskiezen.
Aanleuningsproblemen
De kiesjes kunnen tijdens het rijden met een bit problemen veroorzaken maar dit is zeker niet altijd het geval. Problemen uiten zich in het slecht aannemen van het bit, hoofdschudden, tegen de hand inkomen of het scheef houden van het hoofd. Over het algemeen veroorzaken kiesjes in de onderkaak en blinde wolfskiezen vaker problemen dan doorgekomen kiesjes in de bovenkaak.
Omdat de wolfskies bij het paard toch vaak wordt geassocieerd met aanleuningsproblemen en het verwijderen op jonge leeftijd niet heel spannend is, wordt er door de paardeneigenaar vaak voor gekozen ze tijdens een eerste behandeling op de leeftijd van ongeveer 3 jaar preventief te laten trekken. Op deze leeftijd zijn de eerste melkkiezen meestal al gewisseld en zullen de kiesjes dus zonder hulp niet meer uit de mondholte verdwijnen.
Uiteraard is het niet nodig gezonde kiesjes te trekken wanneer een paard nooit een bit in zal gaan hebben.
Wolfskies extractie bij het paard
Wanneer de kiesjes getrokken worden is het belangrijk dat het paard goed gesedeerd is en er ook een lokaal anesthesie wordt geplaatst. Op deze manier zal het dier niks van de ingreep voelen en kunnen kiesjes voorzichtig los gewerkt worden. Slijmvliezen rondom een kiesje worden allereerst losgemaakt met een heveltje en vervolgens wordt het heveltje tussen het kiesje en het bot van de tandkas gezet om bandjes die tand met bot verbinden te scheuren zodat het kiesje loskomt.
Wanneer er voldoende beweging is kan een kiesje met een klein tangetje getrokken worden. Na extractie is het belangrijk om te controleren dat er geen wortelpuntje achter is gebleven in de tandkas. Mocht dit wel het geval zijn dan moet dit met een dunne hevel verder los gewerkt en verwijderd worden.
Complicaties tijdens en na extractie
De meest voorkomende complicatie tijdens de extractie is het afbreken van de wortel. Dit gebeurd meestal wanneer de patiënt pijn ervaart en hierdoor het hoofd niet goed stil houdt. De kiesjes en zeker de wortels zijn erg dun dus moet er altijd voorzichtig gewerkt worden tijden het los maken. Indien een kiesje breekt en niet volledig wordt verwijderd kan dit uiteindelijk veel meer aanleuningsproblemen geven dan dat het kiesje in eerste instantie deed. De wortelrest kan gaan ontsteken waarbij er een fistel kanaaltje kan ontstaan en de plek waar het kiesje zat enorm pijnlijk wordt. Heel soms zien we dat een scherp botrandje van de tandkas na verwijdering van een kiesje aanleuningsproblemen veroorzaakt. Dit randje moet dan weggenomen en afgerond of worden.
Afspraken en/of meer informatie?
EDVC is het makkelijkst telefonisch bereikbaar op de volgende momenten:
| Maandag t/m vrijdag | 8:00 tot 10:00 |
| Maandag t/m vrijdag | 18:00 tot 20:00 |
U kunt ons natuurlijk ook een email sturen met uw vraag en contact informatie: info@edvc.nl
Gerelateerde interessante artikelen
Het extraheren van tanden en kiezen via de mondholte gebeurd eigenlijk standaard bij het staande gesedeerde paard met behulp van lokale anesthesie. De desbetreffende tand of kies wordt voorzichtig los gewerkt en vervolgens met een extractietang getrokken.
Veel rijtechnische problemen ontstaan vanuit de bovenlijn van het paard (mond-hals-rug). Problemen vanuit de mond kunnen ontstaan door ontsteking en pijn maar ook door blokkades wanneer het gebit niet secuur uitgebalanceerd is.
Om de paardenmond en het gebit goed en volledig te kunnen onderzoeken is het toedienen van een lichte sedatie een absolute noodzakelijkheid. Afhankelijk van het karakter en de leeftijd van de patiënt wordt altijd een zo goed passend middel en dosering gebruikt.